Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens, sapientem esse non esse ad beate vivendum satis. Audeo dicere, inquit. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Nihil sane.
Iam ille sorites, quo nihil putatis esse vitiosius: quod bonum sit, id esse optabile, quod optabile, id expetendum, quod expetendum, id laudabile, deinde reliqui gradus.
Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;
Sed cum, quod honestum sit, id solum bonum esse dicamus, consentaneum tamen est fungi officio, cum id officium nec in bonis ponamus nec in malis. Illi enim inter se dissentiunt.
Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Quid, de quo nulla dissensio est? Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Quid de Platone aut de Democrito loquar? Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.